بیخوابی در بیماران مبتلا به آپنه انسدادی خواب

سابقه و هدف: سندرم آپنه انسدادی هنگام خواب یکی از انواع اختلال های خواب شایع است. شکایت بی خوابی نیز یکی از شایع ترین اختلال های خواب در جمعیت است. در طی دهه های گذشته به ارتباط بین ابتلا به سندرم آپنه انسدادی حین خواب و بی خوابی توجه کمی از سوی محققان شده است.این مطالعه شیوع بی خوابی در بیماران مبتلا به آپنه انسدادی و عوامل مرتبط با آن را ارزیابی کرده است.   مواد و روش ها: این مطالعه به صورت بر روی 151 بیمار که جهت بررسی آپنه انسدادی خواب تحت پلی سومنوگرافی شبانه قرار گرفتند، انجام شد. از بیماران شرح حال کاملی در مورد خواب آنها گرفته شد. بی خوابی و خواب آلودگی بیش از حد هنگام روز به ترتیب توسط پرسش نامه استاندارد شاخص شدت بی خوابی (insomnia severity index) و پرسش نامه ارزیابی خواب آلودگی طی روز ایپورث (epworth sleepiness scale) بررسی گردید. بیماران با نتایج پرسش نامه بی خوابی بیشتر از 8 به عنوان افراد دچار بی خوابی در نظر گرفته شدند. یافته های پلی سومنوگرافی بیماران در دو گروه با و بدون بی خوابی مقایسه گردید.   یافته ها: بی خوابی شکایت شایعی در بیماران مبتلا به آپنه خواب بود و در بین 126 بیمار با تشخیص آپنه خواب، 7/81 % از یکی از 4 نوع بی خوابی رنج می بردند. 43 نفر (1/34 % ) از بیماران مشکل در شروع خواب، 55 نفر (2/37 % ) از بیماران بیدار شدن مکرر در طی شب و 45 نفر (2/37 % ) از بیماران زود بیدار شدن صبحگاهی داشتند. فقط 37 نفر (3/29 % ) از بیماران از خواب شان رضایت داشتند. ارتباط آماری معنی دار بین شکایت بیماران از بی خوابی و میانگین اشباع اکسیژن خون شبانه مشاهده نشد (p> 0/05) .   بحث و نتیجه گیری: بی خوابی شکایتی شایع در بیماران با تشخیص آپنه خواب است. ارتباطی بین شکایت بیماران از بی خوابی و شدت آپنه واشباع اکسیژن خون شبانه مشاهده نشد. با توجه به نتایج ما هیپوکسی شبانه نمی تواند علتی برای شیوع بالای بی خوابی در بیماران دچار آپنه حین خواب باشد.